Þegar ég var mjög ungur, grannur og hálfvangefinn, starfaði ég sem "kennari" í Skagafirði, raunar aðeins með stúdentspróf. Þetta var nokkru áður en hugtakið leiðbeinandi kom til sögunnar í grunnskólakerfinu. Ég hélt til á Hofsósi, fór nokkuð oft til Siglufjarðar og stundum til Sauðárkróks. Núorðið fer ég ekki oft á þessar slóðir en því fylgir hins vegar alltaf nokkur tilhlökkun, vegna minninganna og þess hve Skagafjörðurinn er glæsilegur og heillandi með sínum dulrænu litum í fjöllum og klettaeyjum. Héraðsvötnin eru líka ákaflega falleg. Ég gleymi því hins vegar alltaf að nútíminn er líka úti á landi og ómeðvitað finnst mér ég vera að á leiðinni inn í þessa fortíð frá miðjum 9. áratugnum þegar við keyrum í gegnum Skagafjörð og endum á Pæjumótinu á Siglufirði. Á Siglufirði er t.d. urmull af kaffihúsum, nokkuð sem tæpast þekktist áður, og fólk gengur um bæinn með eðalkaffi í lokuðum pappaglösum líkt og á Laugaveginum. Raunar var Siglufjörður óvenjulega líflegur þessa helgi vegna mótsins, mörg þúsund gestir í bænum og stöðug umferð, útitónleikar og fleira. Stelpunum gekk frábærlega á mótinu en ég nenni ekki að fara úti í það, flestum leiðast frásagnir af knattspyrnuafrekum annarra barna en sinna eigin. Ég fór líka á Síldarminjasafnið sem er geysilega flott.

Ein af mínum fyrstu frambærilegu smásögum heitir Saknað og birtist í TMM árið 1987 og í fyrstu bókinni minni haustið 1988. Þar kemur fyrir sjoppa og vídeóleiga í litlu þorpi, er svona meginsviðið í sögunni. Fyrirmyndin var bensínsjoppan á Hofsósi frá 1984. Þar var helsta félagslífið, hún var sjoppa, veitingastaður (brasbúlla), vídeóleiga og fleira. Ég hlakkaði mikið til að stíga inn í hana aftur þegar við stoppuðum á Hofsósi síðasta fimmtudag. En sjoppan var lokuð og ég sá engar bensíndælur á planinu. Þegar ég spurðist fyrir komst ég að raun um að sjoppunni hafði verið lokað fyrir tíu árum. Þarna er síðan risinn fínn veitingastaður sem hefði verið óhugsandi á sínum tíma. Síðan er auðvitað fyrir löngu búið að leggja niður Kaupfélagið en þorpsverslunin er á allt öðrum stað. Ég fór þangað inn til að kaupa eitthvert smáræði og sá að afgreiðslustúlkan var frekar ung. Ég gleymdi að reikna í huganum og tók að velta því fyrir mér hvort hún væri gamall "nemandi" minn, hefði t.d. verið í 9 ára bekknum sem ég kenndi. Ég spurði hana hvenær hún væri fædd og þá kom upp úr dúrnum að hún hafði verið á öðru ári þegar ég "kenndi" í þorpinu.

Núna er verið að vinna að kápumynd að væntanlegri bók og í tengslum við kápugerðina hef ég verið að bræða með mér titil á verkið. Hef ég lent í alveg ógurlegum brösum með nafn og fjölmörgum hugmyndum verið hent á milli mín og minna nánustu í þessum efnum.