Ég fékk þennan tölvupóst í morgun:


Sæll Ágúst Borgþór.
Nú stendur yfir endurskipulagning á ritstjórn Blaðsins, sem einnig tekur til fjármála. Af þeim sökum þarf ég að binda enda á samstarf þitt og Blaðsins hvað kaup á efni varðar. Ástæðan er ekki ónægja með þín skrif, öðru nær, þeim hefur verið vel tekið innan og utan ritstjórnar. En breytt forgangsröðun er nauðsynleg á ritstjórninni sem m.a. hefur þetta í för með sér. Mér þykir það leitt og læt í ljós þá von að frekara samstarf verði mögulegt í framtíðinni.
Um leið og ég þakka þér störf þín fyrir Blaðið sendi ég þér góða kveðju.
-Ásgeir Sverrisson
Ritstj.


----------
Ég sé ekki betur en hér hafi skapast tækifæri fyrir aðra og betur stæðari fjölmiðla. Ég kem frá mér nokkuð auðveldlega 2-3 pistlum í mánuði. Á hinn bóginn er líka alltaf þægilegt að vera laus við pistlaskrif, það fylgir þeim ákveðið álag.

Allt um það eru uppsagnir alltaf óþægilegar, þó að þessi teljist með þeim vægari. Þegar ég var úti í Darmstadt í janúar tók ég að ímynda mér eitt kvöldið að þegar ég kæmi heim yrði ég búinn að missa bæði konuna og starfið. Ef mönnum er sagt nógu víða upp þá eru þeir ekkert lengur. Þá er ekkert eftir nema að standa á nánast mannlausu Hlemmtorginu og góla vitfirrtur út í loftið.