Í vikunni mætti ég í vinnuna með nýtt blátt bindi úr Hagkaupum um hálsinn. Vinnufélögum þótti bindið minna á Sjálfstæðisflokkinn og sögðu að ég ætti að vera í framboði í prófkjörinu sem er framundan um helgina. Ég sagði að það gæti ég ekki því ég gæti ekki rætt um skipulagsmál þar sem ég vissi ekki hvað það væri að leggja götu í stokk. - Þeir sögðu að ég ætti þá bara að halda mig við önnur umræðuefni.

Það hefur reyndar verið hringt nokkuð í mig til að smala. Málið er nokkuð einfalt: Ég hef meiri trú á Vilhjálmi í efsta sætið og kýs hann. Síðan er mikilvægt að nóg verði af kvenfólki í efstu sætum. Að öðru leyti ræður fáfræðin för. Mér líst t.d. vel á að kjósa Kjartan Magnússon af því sonur minn heitir Kjartan. Það er svona dæmi um pólitíska vitund mína í borgarmálum.