Ég var staddur einu sinni sem oftar í Máli og menningu upp úr klukkan hálfsex í dag. Segir þá mamma ein við barnið sitt: "Nú skulum við flýta okkur heim að horfa á leikinn." - Ég held að það sé ekki oft sem ca. 35 ára gömul kona segir slíkt við ca. 6 ára barn. Líklega bara á fjögurra ára fresti, fyrir úrslitaleik HM. Ég efast um að úrslitaleikur EM nái slíkri útbreiðslu.

Það er sérkennileg tilhugsun að fyrsti leikur Ítala undir stjórn Lippi hafi verið 0-2 tap fyrir Íslendingum á Laugardalsvelli. Síðan þá hefur íslenska landsliðið verið á stanslausri niðurleið.

Ísraelar eru sem fyrr duglegir að myrða Palestínumenn. Umræður um hvors aðilans sé sökin vekur upp í hugann heimilisofbeldi þó að líkingin sé að öðru leyti út í hött: Þetta er alltaf ójafn leikur og Palestínumenn eru hinir undirokuðu. Rétt eins og karlmaðurinn er alltaf hinn sterki í líkamlegum átökum við konur og konur/karlar gagnvart börnum. - Daglega sér maður fréttir um sjálfsmorðsárásir, nauðganir og barnsmorð. Engu að síður grunar mig að í heildina hafi dregið úr átökum í heiminum síðustu áratugina. Heimurinn lagast en hann gerir það bara svo hægt. Hér vantar sérfræðing til að kortleggja átök og ofbeldi á heimsvísu frá seinna stríði. Grunar að hann myndi staðfesta þessar getgátur mínar. - Það er líka sláandi og jákvætt hvað harðstjórnum hefur fækkað mikið í heiminum síðustu áratugi.

Við tjölduðum við Seljalandsfoss á föstudagskvöldið og komum heim rétt fyrir leik Þjóðverja og Portúgala í gær. Ferðin átti sín augnablik þó að mér þyki að mörgu leyti hryllilegt að sofa í tjaldi. Ein nótt hverju sinni er hins vegar allt í lagi.