Feminísk hugsanalögga í gervi þungbúinnar fríðleikskonu hefur verið býsna áberandi á opinberum vettvangi undanfarið. Ég get verið sammála mörgu sem hún segir og borið virðingu fyrir öðrum viðhorfum sem hún viðrar en ég skrifa síður undir, en undanfarið hefur málflutningurinn vakið mér furðu.

Um daginn var hún mætt í Kastljós ásamt Heiðari Jónssyni snyrti til að lýsa andúð sinni á snyrtiáráttu og tískuhneigð kvenna og virtist líta á slíkt atferli sem hluta af kúgun kvenna, hlutgervingu þeirra. Ég gat ekki annað en hugsað: Hvað í ósköpunum hefur það með okkur karlmenn að gera að konur máli sig? Eru ekki einhver takmörk fyrir því hvað af meintu böli kvenna hægt er að skrifa á reikning kúgunar af hálfu karla? Er þetta ekki dáldið langsótt?

Í blöðum dagsins er hún svo mætt á vaktina út af einhverju klámlistaflippi myndlistarnema. Eitt er að agnúast yfirleitt út í listaflipp, ég hélt að það væri liðin tíð, en hvarflar virkilega að konunni að kvenkyns listaspírur séu að láta nota sig á sama hátt og klámstjörnur þó að þær fækki fötum í gjörningaflippinu?