Árið 1971 sagði frændi minn einu sinni við mig: Þegar þú verður stór muntu einhvern tíma liggja uppi í rúmi með litla tölvu og skrifa um sjálfan þig. Allur heimurinn mun geta lesið það, þ.e. þeir sem eiga líka svona tölvu.

Nei, ég er að ljúga.

Hann sagði að ég myndi eiga bíl sem gæti flogið og kindur sem yrðu fóðraðar á dufti.

Ekki heldur.

Ég fékk til mín gesti í gærkvöld og las úr handritinu. Þeir vildu helst bara heyra kynlífslýsingar. Þetta kvöld uppgötvaði ég að Jónas Þorbjarnarson er hægri krati. Hann vill helst fá nýja "viðreisn."

Ég þekkti engan á Ölstofunni og er ekki frá því að samsetningin þar hafi breyst. Hvert fór fólkið? Skrapp á næsta bar, þar fór kvenfólkið að gefa mér auga enda eitthvað eldra en stelpurnar á Ölstofunni. Hitti Siggu Dóru, menningarfrömuð frá Vopnafirði, og drakk með henni kaffi áður en ég labbaði heim.

Í morgun óskaði ég þess helst að vera byrjaður á nýrri bók. En til þess að svo geti orðið þarf að að koma setja einhvern formlegan punkt aftan við þessa.