Dröslaðist upp úr tíu í vinnuna í morgun. Er með nokkuð frjálsa mætingu, þ.e. á bilinu 9-11, en þarf alltaf að vera lengur en til 5. Þetta gerir mér kleift að skrifa því ég skrifa best á nóttunni og er alltaf útsofinn svo ég er ekki orðinn syfjaður fyrr en um tvöleytið. Skrifaði smá fyrir ÁTVR og DAS í morgun. Hef áhyggjur af prentvillum sem ég er búinn að finna í nýjum bæklingi og er að láta þær naga mig. Maður verður alltaf að hafa áhyggjur af einhverju. Einhver verður þjáningin að vera í lífinu. - Þegar ég stóð fyrir þessu rifrildi um Betu Rokk í hitteðfyrra, um hvort virðulegt forlag hefði átt að gefa út bókina hennar og kynna sem merkilegan literatúr, þá var feit og þunglynd stelpa í Eymundsson sem bloggaði um mig eitthvað á þessa leið: Og loksins þegar hann er búinn að finna einhvern sveittan útgefanda til að gefa út handritin sín þá seljast þau ekki neitt. - Eins og margir vita er nýjasta bókmenntafræðin byggð á sölulistum, þeir hafa komið í stað fyrir greiningarhugtökin í nýrýninni á 9. áratugnum. Sveittur útgefand lesist: Útgefandi sem er ekki Edda, Bjartur eða JPV. - Nú vill svo til að ég er kominn í samband við einn svona sveittan útgefanda, í gegnum mömmu. Hún er að fara að vinna verkefni með þeim sem snertir sögu gamalla húsa, hún er svona álíka mikill sérfræðingur í þeim og ég er sérfræðingum í smásögum, og hún fór með handrit frá mér ásamt bréfi til þeirra; var þessu vel tekið. Auðvitað veit ég ekki hvað kemur út úr þessu en það er alltaf betra þegar tengslin eru orðin persónuleg og víst er að þeim er mikið í mun að mamma spili með þeim í hinu málinu.