Var á jólahlaðborði í vinnunni á laugardagskvöld og var ræðumaður kvöldsins. Það tókst mjög vel og ég uppskar nokkuð reglulegan hlátur. Reyndar er ekki til betri og þægilegri salur fyrir fyndnar ræður en vinnufélagar í hóp. Á sunnudag las ég upp á ansi fámennum en engu að síður góðum upplestri Hótel Borg. Einstakur andi í þessu húsi sem ég hef ekki komið í nokkuð lengi. Hótel Borg hlýtur að hafa verið algjört undur í þessu þorpi sem Reykjavík var árið 1920 þegar hún reis. Um það má lesa í frábærri Reykjavíkurbók eftir Guðjón Friðriksson. Þar er líka sagt frá píanóleikara sem hafði það starf að flytja músík undir þöglum myndum á sýningum í Gamla bíói. Hann sat niðri í hljómsveitargryfju og sneri baki í tjaldið en myndin birtist honum á tjaldi og hann varð að leika viðeigandi músík við myndina af fingrum fram.

Óhætt er að segja að ég hafi farið úr einu í annað í þessari stuttu færslu.