Stundum finnst mér að sú staðreynd að mér tekst að skrifa frambærilegar bækur við mínar aðstæður sé ekkert annað en járnvilji manns sem að eðlisfari er veiklundaður og á engan járnvilja. Einhvers konar seiglu í það minnsta. Er í miklu nóvelluátaki um helgina en Auglýsingastofan, eldhúsið og þvottahúsið hafa gleypt vikuna ásamt ýmis konar kjaftæði og áreiti í umhverfi sem vill að maður sé neytandi og framleiðsluvél, sem vill hafa af manni allan tíma og alla orku og gerir ekki ráð fyrir sköpun. Langar að tjá mig um ýmislegt fleira en eigin nafla en læt aðra (og jafnvel betri) um það að sinni. Góðar stundir þar til í næstu viku.