Ég kom frá Skagafirði snemma í gærkvöld. Ferðin heppnaðist ansi vel. Ég klúðraði þremur dauðafærum í stöðunni 9-9 í fótboltaleik helgarinnar, hafði verið í markinu framan af en lenti fyrir slysni í framlínunni, þar sem ég á ekki heima og eyðilagði þar með sigurinn og við töpuðum 9-10. Á kvöldvökunni var ég hins vegar afar óvænt heiðraður fyrir að stuðla að knattspyrnuiðkun í árlegum helgarferðum hópsins.

Ýmislegt fleira bar til tíðinda, m.a. það að á laugardeginum sat ég þrjá tíma við fartölvuna í veitingasal í Varmahlíð á meðan liðið fór á hestbak og varð bara ansi mikið úr verki.

Við gistum annars í Keldudal, sem er í um 15 km fjarlægð frá Sauðárkróki. Veðrið var ekkert sérstakt miðað við höfuðborgina en þó sást oft til sólar.

Stelpurnar endurfluttu fyrir okkur atriði sem hafði slegið í gegn hjá þeim á stúdentaskemmtuninni á Akureyri tveimur dögum áður. Í millikaflanum var afar lostafullur dans. Þær höfðu fengið mikið feedback frá salnum á Akureyri en uppskáru núna bara undrunarfulla þögn og voru ekki alveg sáttar við það.

Í hádeginu núna á eftir verður mér afhent nokkuð sérstæð og merkileg gjöf: Ensk þýðing sögunnar Hverfa út í heiminn. Líklegt er að ég prófi að fá hana birta í e-u erlendu tímariti, svona aðallega til gamans og láti þá eins og sagan sé ný enda er hún alveg tímalaus. Reyndar þarf ég að byrja á því að láta fara yfir þýðinguna. Þetta er svo sem ekki efst í forgangsröðinni þessa dagana heldur eru það skáldsagan og pistlarnir. En fljótlega kíki ég á þetta mál. Þetta er annars gott dæmi um hvað ég á góða lesendur þó að þeir séu kannski ekki ýkja margir.

Já og núna eru sjö kíló farin.