Ég er orðinn viðþolslaus af ferðatilhlökkun, ekki af því ég sé að fara á svo spennandi stað, heldur af því ég er að fara í þetta reglubundna ferðalag inn í sjálfan mig og skáldskapinn og efniviður ferðarinnar liggur svo ansi vel við höggi. Það hefur farið að rofa hressilega til í lokaköflum handritsins og þó að ég nái líklega ekki að klára uppkastið áður en ég fer kemst ég nálægt því. Það verður síðan rosalega spennandi að byrja á annarri umferð þarna í Hessen héraði og gá hvort hið framandi en þó kunnuglega umhverfi hressir upp á stílinn.

Keypti mér jakkaföt á útsölu í gær, í Adam á Laugavegi. Ég hef verið að fikra mig þangað úr Guðsteini, þannig að ég er aðeins að hækka verðstandardinn með aldrinum. Þessi eru mjög sterkteinótt og vandinn er sá hvort þau eiga að vera spariföt og núverandi spariföt að verða hversdagsföt eða hvort þessi fara strax í hversdaginn og hin haldi sínu hlutverki. Einnig hef ég áhyggjur af því hvort hið teinótta muni halda sér í tísku og hvað með flauelið? Þannig að ég er ekki laus við áhyggjur þrátt fyrir gleðina og tilhlökkunina.