Ég tek ofan fyrir Páli Valssyni og sköruglegum ummælum hans um stöðu tungumálsins. Lausnin er m.a. sú að berja lestri og bókmenntum inn í ungviðið í skólum landsins og gera þar bara stólpakröfur. Og vakni áhuginn ekki þá blasir bara fallhættan við, það ætti ekki að verða erfiðara fyrir ungana að ná tökum á málinu en t.d. stærðfræði sem er sífelldur höfuðverkur margra.

Annars er sérstætt hvernig málvöndunarmenn rjúka skyndilega upp núna og það af miklum krafti. Einhvern veginn hefur málvöndun verið á undanhaldi undanfarin ár og ekki þótt fínt að bera upp áhyggjur af tungumálinu. Ég held almennt að póstmódernisminn muni eitthvað víkja á næstu árum og klassískt viðhorf í fagurfræði mun snúa aftur í kjölfar málræktunarinnar. Það mun því ekki nægja að lesa bara Arnald Indriðason til að komast í gegnum önn í bókmenntum í framhaldsskóla eins og er nú um stundir. Með fullri virðingu fyrir Arnaldi og til stuðnings fjölbreytninni vil ég segja að það gangi ekki, látið börnin líka berja sig í gegnum smásögur Gyrðis og ÁBS og síðan allt hitt gott, vinsælt og óvinsælt.