Þegar ég var barn átti ég enga vini sem gerði lífið að mörgu leyti einfalt og þægilegt. Vinskapur og kunningsskapur við stórmenni geta hins vegar stundum flækt tilveruna eins og gerðist í dag. Í morgun hringdi Jón Óskar Sólnes í mig og sagði mér að varast meil sem hann hefði sent mér þar sem hádegisverður var afboðaður. Hann kæmist þrátt fyrir allt. Ég fann hins vegar ekkert meil frá honum. Við ætluðum að hittast á kaffihúsinu ódýra og góða við Lækjargötu. Stuttu síðar sendi stjörnuþýðandinn Rúnar Helgi mér meil og bauð til hádegisverðar en ég sagðist vera að fara að hitta Jón Óskar og stakk upp á morgundeginum. Rétt fyrir klukkan 12 kemur síðan meil frá Jóni Óskari þar sem hann segist þrátt fyrir allt ekki komast í hádegisverð vegna anna. Ég taldi of seint að hafa samband við Rúnar Helga þar sem hann býr í Garðabæ og ákvað því að fara bara einn með tölvuna á Súfistann. Á leiðinni þangað hringdi Stefán Máni og spyr hvort ég sé á leiðinni á Súfistann, hann sé staddur þar.

Þegar ég er að panta mér á Súfistanum hringir Jón Óskar frá Lækjargötu og spyr hvað tefji mig. Kom nú á daginn að meilið sem mér barst frá honum laust fyrir 12 var gamla meilið sem hann hafði sent fyrr um morguninn og innihélt rangar og úreltar upplýsingar. Ég þurfti því að láta þennan önnum kafna fjögurra barna föður, sem kríað hafði út stund til að hitta æskuvin sinn, grípa í tómt.

Stefán Máni benti hnussandi á latte-bollann minn og sagði: "Þú þambar bara mjólkursull og þykist vera í megrun." - Berir handleggir hans voru vöðvastæltir og ógnvænlegir, alsettir húðflúri. Maðurinn var allur hinn illilegasti en sagði mér stórfréttir af sjálfum sér. Ég ætla að leyfa öðrum fjölmiðlum að birta þá frétt á morgun og sit á mér í dag.