Eyþór Arnalds er slyngur. Eftir að hafa komið sér í vægast sagt vonda og vandræðalega stöðu eru öll viðbrögð hans úthugsuð, skynsamleg og já, líklega heiðarleg. En mikið má hann samt vera ergilegur, maðurinn stefndi í að verða bæjarstjóri.

Það styttist heldur betur í München, við fljúgum til Friedrichshaven á laugardagsmorguninn (gaman verður að sjá þá borg) og tökum lestina þaðan samdægurs. Það er gott veður þarna eins og hér, bara hlýrra. Við hlökkum mikið til bæði enda skipar München sérstakan sess í ævisögu minni eins og ég hef áður greint frá. Erla kvíðir hins vegar líka fyrir fluginu. Það geri ég nú ekki enda flughræðsla mér óskiljanleg rétt eins og ofátssýki er henni óskiljanleg.

Mig langar síðan að fara til Bonn eða Ulm í júlí og sá The Who live! en það er dálítið erfitt að fá fararleyfi, ekki síst þar sem ég hef tekið illa í landsbyggðarferð í júlí eða ágúst vegna þess að ég hef möguleika á að klára bókina fyrir haustið ef ég held mig að verki.