Ég hef aldrei verið aðdáandi Stuðmanna, líklega af því lögin þeirra eru gjörsamlega ofspiluð og af því ég er það þurrkuntulegur að mér leiðist alvörulaus skemmtitónlist. En hið augljósa rann upp fyrir mér þegar ég hlustaði á Valgeir Guðjónsson spjalla við rútufarþega í hljóðnema á leiðinni frá fimmtugsafmælinu á föstudagsnótt: Stuðmenn eru líklega síðustu vinsælu íslensku skemmtikraftarnir sem eru virkilega góðir í íslensku. Jafngóður eða betri er Megas, samtíðarmaður þeirra, en allir þekkja íslenskukunnáttu Bubba, sem mér finnst á hinn bóginn miklu hnýsilegri tónlistarmaður en Stuðmenn. Valgeir, Jakob og Egill Ólafsson hafa allir alltaf talað gullaldaríslensku og hafa frábær og skapandi tök á tungunni. Erfitt er að meta áhrifin af þessu, hvort og hversu mikið þessir vinsælu skemmtikraftar hafa hægt á hnignun tungunnar á síðustu áratugum, en vel má vera að það sé umtalsvert.

Það væri ómetanlegt ef fram kæmu jafnvinsælir tónlistarmenn núna meðal yngri kynslóðarinnar sem væru jafngóðir í íslensku, en það er borin von.