Börn

Ég hef verið svo slakur í "neimdroppinu" síðustu misseri að ég lét þess víst aldrei getið að mamma keypti íbúð af Agli Helga að Miðstræti fyrir sirka ári. Af ástæðum sem mér eru ekki að fullu kunnar kom frægasta barn íslenskra bloggheima í stutta heimsókn til mömmu í dag, þ.e. Kári Egilsson, og leitaði m.a. að gömlu leikfangi bak við miðstöðvarofn, krakaði eftir því með priki eða sleif. Mamma var að matast og Kára leist vel á matarborðið því hann sagði orðrétt: "Hér eru bara kræsingar á borðum".

Ég varð ekki vitni að þessu heldur var mér sagt þetta í afmælisveislu Freyju sem við héldum í kvöld. Hún er orðin 14 ára. Í dag skoðuðum við gamlar spólur með myndefni af börnunum, allt frá árinu 2001 til 2005. Mér finnst frekar erfitt að horfa á myndir af mér frá 2002 því þá sló ég þyngdarmet og er alveg svakalega feitur á sumum myndunum (mér finnst alveg nóg um ástandið núna eins og flestir vita). Ákveðinn söknuður fylgir því að sjá börnin yngri en þau eru núna en hann varir ekki nema í nokkar sekúndur. Það er fínt að eiga stóra krakka. Ég hlakkaði alltaf til að þau stækkuðu því lítil börn kosta vinnu og frelsisskerðingu. En ég gerði mér ekki grein fyrir því hvað maður missir þau mikið frá sér. Þau verða svo sjálfstæð og vinirnir verða miklu meira spennandi en foreldrarnir. En það er líka gott.