Ferðaþreytan er rétt að byrja að síga úr mér. Við komum heim á miðvikudagsmorguninn og ég og Erla höfum varla náð okkur síðan, þreytuverkir í löppunum, andvökur ofl. Mætti í 45 ára afmæli Rúnars Helga á miðvikudagskvöldið, það var „Surprise party“, tiltæki konunnar hans. Samkvæmið var í húsi Rithöfundasambandsins við Dyngjuveg. Bókmenntalegar ræður, samræður og góður matur. Mér hefur verið tíðrætt um stórmál síðustu daga, synjun Ólafs Ragnars og barnsmorðið í Vesturbænum. En ég er orðinn leiður á forsetamálinu, þó að það sé rétt að byrja, og hið síðarnefnda er of viðkvæmt.

Og útgáfumálin, get ég talað um þau? Tja, bókin kemur út, það er á hreinu, meira get ég ekki sagt. Mín bíður það notalega verkefni að nostra við handritið og fullbúa það til útgáfu. Mesta vinnan verður að lengja söguna Sektarskipti, þar finnst mér að vanti kjöt á beinin og sagan fullviðburðarík fyrir 11 blaðsíður, eða of stutt miðað við efnið. Hún birtist hins vegar í núverandi útgáfu í Smásagnablaði Nýs lífs í næsta mánuði, en sú sumarútgáfa er nú orðin árviss. Í fyrra birti ég þar söguna Eiginkonu þýskukennarans.

Ég fann í vetur að ég er kominn á mikið skriftarskrið og farin að malla jafnt og þétt eins og ódrepandi vél. Bandaríkjadvölin hefur heldur en hitt æst í mér hungrið í að semja sögur. Ég þarf að finna réttan tímapunkt í sumar til að slá striki yfir þetta handrit og byrja á öðru.