Mín saga ásamt Rúnars Helga, Kristínar Marju og Einars Arnar, virðast bera af í 23. apríl. Sumar sögurnar þarna eru ekki boðlegar, hálfgerður skandall. Fólk er að tala um þetta, ekki síst vinnufélagar mínir. Þarna spilar auðvitað margt inn í, ekki allir þarna vanir að skrifa smásögur, og fyrirvarinn stuttur, en ég var sjálfur hálfnaður með mína sögu þegar mér var boðið þetta. Engu að síður finnst mér pirrandi að rekast á það aftur og aftur, að fólk sem nýtur mun meiri velvildar útgefenda og Launasjóðs rithöfunda en ég, skuli standa mér svona langt að baki. Ég skynjaði þetta líka á upplestrarkvöldinu um daginn þegar ég las Mjólk til spillis. Fann að þetta gat enginn toppað. Það er ákveðin óheppni að hafa lent í þessari stöðu en ég vildi svo sem ekki njóta viðurkenningar sem væri algjörlega innstæðulaus, eins og gildir um suma. Því fólk veit sínu viti og þegar það rekst á fáránlega smásögu þá lætur það auðvitað ekki blekkjast, þó að höfundurinn sé hjá MM og á heilsársstarfslaunum.