Sat á Hressó í hádeginu og las TMM. Þarna er ansi fín spennusaga eftir Guðrúnu Evu Mínervudóttur. Ég er farinn að halda að Laxness hefði skrifað eitt stykki glæpasögu væri hann uppi núna. Þetta er trendið. Ég spjallaði við Sigurð Pálsson annan daginn í röð en við sátum við sömu borðin og í hádeginu í gær. Um tíma var músíkin bæði hávær og leiðinleg og við báðum um að því yrði kippt í lag. Stuttu síðar hljómaði frekar lágt ljúf melódía með the Verve frá 1997. Okkur þótti það mikil bót og Sigurður sagði: "Segðu svo að skáldin hafi engin áhrif." Og við hlógum menningarlega: ohohohohohohohoho.... Ég hugsaði með mér hvað ég væri orðinn gamall. Á menntaskólaárunum hékk ég líka á kaffihúsum og las m.a. ljóð Sigurðar Pálssonar og vildi ólmur komast í hóp skálda og sitja e.t.v. með þeim á Hressó og hlæja að menningarlegum bröndurum.

Á leiðinni upp í vinnu sá ég Erík Örn Norðdahl. Það vantaði á hann hattinn. Hann er varla hálfur maður án hans.