Stefán Pálsson er flínkur penni og í dag birtist eftir hann skemmtilegur pistill á íþróttasíðum DV um Þjóðverjann Bernd Schuster. Stefán virðist vera einn fárra sem kunna að meta þýska knattspyrnu, a.m.k. þegar hún hefur risið í hæstu hæðir, og í greininni heldur hann því fram að Þjóðverjar hefðu orðið heimsmeistarar á Spáni 1982 ef Schuster hefði leikið með þeim þá. Þetta er athyglisverð skoðun. Í þessari keppni komu ýmis klassísk karaktereinkenni þýska liðsins í ljós og eins og svo oft komust Þjóðverjar í úrslitaleikinn án þess að virðast nokkurn tíma ná sér almennilega á strik. Járnvilji þeirri birtist kristaltær í ógleymanlegri viðureign gegn Frökkum í undanúrslitum. Eftir venjulegan leiktíma var staðan 1-1. Frakkar komust í 3-1 í fyrri hálfleik framlengingarinnar en Þjóðverjar jöfnuðu í síðari hlutanum og unnu síðan vítaspyrnukeppnina. Í úrslitaleiknum steinlágu þeir síðan fyrir Ítölum. Það minnir mig á það, man ennþá nokkur eftir stjörnu keppninnar, Ítalanum Paulo Rossi? - Á þessum tíma voru skarpari skil en núna á milli evrópskrar og Suður-amerískrar knattspyrnu. Brasilíumenn og Argentínumenn virtust vera með bestu liðin og voru eftirlæti allra. En evrópskur varnarleikur, skipulag og þrautseigja urðu ofan á í keppninni. Bæði Þjóðverjar og Ítalir höfðu druslast áfram með naumindum upp úr forriðli á meðan Brassar og Argentínumenn héldu stórsýningar.