Feginn var ég að vera ekki á meðal upplesara á Kaffi Reykjavík í gærkvöld. Upplestrarsamkomur gerast sífellt erfiðari og vandræðalegri þar sem offramboð er orðið af þeim, aðsókn léleg og áheyrendur leiðinlegir, oft hálfgerðir dónar. Margir yfirgefa salinn í miðjum lestri, oft er það söfnuður í kringum einn höfund, sem lætur sig hverfa burtu með höfundinum um leið og hann er búinn að lesa. Auk þess er mikið ráp á fólki á þessum samkomum og þeir sem þó sitja kyrrir oft með glott eða þóttasvip á smettinu. En jæja, sem betur fer eru alltaf einhverjir sem hlusta af áhuga.

Ekki vantaði samt að dagskráin var glæsileg, svona fyrirfram. Reyndar var upplifun mín af samkomunni mjög draumkennd framan af. Ég fékk sæti við hliðina á ungum náunga sem heitir Bjarni og reykti sígarettur sem hann hafði komið fyrir í rauðum Opalpakka. Ofan í þessa undarlegu sýn byrjaði Benni kallinn Lafleur að lesa sinn kolgeggjaða texta sem hefði kannski virkað í menntaskóla á sjöunda áratugnum og þó varla. Bara titillinn á bókinni nóg til að fæla mann frá henni: Eldglæringar í sápukúlum. Textinn virðist síðan vera í samræmi við það. - Jóhanna Kristjónsdóttir las hálfgerðan nöldurkafla úr sínum Arabíukonum og hefði án efa geta fundið eitthvað fróðlegra úr bókinni. Ég verð því miður að segja að saga Einars Más virkar illa á mig, það sem ég hef heyrt af henni, og lesturinn í gærkvöld var engin undantekning. Hins vegar veit ég að mörgum öðrum gestum líkaði betur. Einar Már las full lengi og síðan tók við hálfgerður amatör-trúbador sem kunni sér ekki hóf og stóð illa undir korterslangri dagskrá sinni. Svo kom loksins hlé og margir farnir að þreytast. Hálfur gestahópurinn hafði yfirgefið salinn þegar upplesturinn hélt áfram eftir hlé, og hefur svo sem kannski farið fé betra. En nú birti til: Jón Birgir Pétursson las áhrifamikinn og stórfróðlegan kafla úr Eyjólfi sundkappa, þar sem nöturleg fortíð úr Nauthólsvík og Skerjafirði birtist ljóslifandi. - Huldar Breiðfjörð las vel skrifaðan og sláandi kafla úr Múrnum í Kína. Síðan tók Auður Jónsdóttir við með brot úr Fólkinu í kjallaranum. Það hljómaði mjög vel enda er Auður bæði mjög góður rithöfundur og viðkunnanleg manneskja að sjá. - Rut Gunnarsdóttir endaði kvöldið með því að lesa úr nýrri skáldsögu eftir Gunnar Dal. Heyrðist mér það vera eitthvert rugl um kraftaverk Maríu meyjar í nútímanum, og vakti mér ekki áhuga.

Á eftir fór ég með Guttesen, Guðmundi Björgvinssyni og Benna Lafleur á Hressó þar sem við skemmtum okkur við að gera grín hver að öðrum.