Var að fá nýtt TMM. Það er fjölbreytt og forvitnilegt eins og í seinni tíð. Ritstjóranum og greinarhöfundi tekst að telja upp samtals um 30 jólabókaskáld án þess að minnast einu orði á meistarann og sá síðarnefndi tekur auðvitað eftirlæti bókmenntafræðinganna úr smásagnahópnum smáa út, svona til að fullkomna þöggunina. Sjálfsagt að óska vini mínum Guttesen til hamingju með að vera kominn í hærra álit en smásagnameistarinn, hann þarf þá ekki lengur að stæra sig af drykkjufundum með mér, frekar öfugt; hins vegar var vitað mál að Nyhil-grúppan myndi þramma öll sem ein framhjá inn í hús bókanna.

Ein skemmtilegustu tíðindin, fyrir utan þau að Guttesen minn er þarna með örsögu, er smásögubirting Arndísar Þórarinsdóttur, Lalage. Þetta er fyrsta sagan sem hún fær birt. Lalage hefur verið á Rithringur.is frá upphafi og hefur verið að puða við að bæta sig sem höfundur. Einhvern tíma rýndi ég þarna eftir hana örsöguna Mávinn sem mér leist nokkuð vel á, en síðan hefur stúlkan að mér virðist skrifað margar langar sögur, sem ég hef ekki enn gefið mér tíma til að lesa. Af því litla sem ég hef spjallað við Lalage um bókmenntir hef ég fengið sterklega á tilfinninguna að hún geri sér grein fyrir því hvað þarf til að verða rithöfundur og sjálfsgagnrýnin hefur alltaf virst í lagi. Það fjölgar sífellt fólki á Rithringnum sem er að fá birtingar en var ekki birtingartækt í byrjun Hringsins. Mjög skemmtilegt.

Nú og svo les ég örugglega pistilinn hans Jónasar Sen, þó að ég fylgist ekkert með tónlistarlífinu. Það gildir einu, allt sem þessi maður skrifar er hreinræktaður skemmtilestur.