Ég var búinn að lofa dálítilli greiningu á setningu eftir sjálfan mig og sjálfsagt hafa allir beðið ósofnir með öndina í hálsinum, rétt eins og fólk sem heldur til fyrir utan miðasölu sólarhring fyrir tónleika uppáhaldshljómsveitarinnar.

Hérna að ofan stendur: "... að ég hafi hlustað á sjálfan mig hverfa út í heiminn og verða óþekkjanlegur." - Þetta eru síðustu orðin í smásögu eftir mig, líklega þekktustu sögunni minni, verðlaunaverki sem hefur verið birt víða og heitir einmitt "Hverfa út í heiminn." Þetta er stutt þroskasaga um unglingsstrák sem misst hefur bróður sinn og lengi lifað í skugga hans. Endir sögunnar er vísbending um að pilturinn sé smám saman að losa af sér þessa hlekki og hverfa út í heiminn, verða hluti af iðandi heiminum fyrir utan litlu veröldina á heimilinu. Í lok sögunnar kemur pilturinn heim af veitingastað þar sem hann borðaði skyndibita með móður sinni. Lokaparagraffið er svona:

"Mér verður hugsað til þess að þegar við mamma ókum burtu til veitingastaðarins í kvöld hlyti bílhljóðið að hafa heyrst inn í stofuna, fjarlægst og síðan horfið, rétt eins og önnur bílhljóð - ef einhver hefði verið heima til að hlusta. Smám saman get ég ekki varist þeirri tilhugsun að ég hafi sjálfur verið staddur hérna í stofunni, að ég hafi hlustað á sjálfan mig hverfa út í heiminn og verða óþekkjanlegur."

Fyrir utan það að þetta er dæmi um þann stíl sem ég vil skrifa, vera djúpur án þess að nota skrautleg orð, þá hefur hugsunin í þessum setningum sótt nokkuð á mig síðustu árin. Þegar ég kláraði þessa sögu fyrir fimm árum þá skildi ég endinn varla sjálfur, fann bara að hann hljómaði vel. Orðalagið "að hverfa út í heiminn", sem ég held að sé bara komið frá sjálfum mér, táknar þá að vaxa úr grasi og komast til þroska. Við ölumst upp heima hjá okkur og erum innilokuð þar í frekar litlum og þröngum heimi. Fyrir utan er óendanlega stór heimur sem við erum að litlu leyti þátttakendur í. Þegar við verðum fullorðin hverfum við út í þennan heim.

Það er önnur hlið á þessu. Maður breytist töluvert frá þrítugu til fertugs. Samt glatast þrítugi maðurinn ekki við það að verða fertugur, hann er sami maðurinn, bara breyttur: Andlitið aðeins ljótara, vonandi eitthvað meira af peningum í bankanum, eða fleiri fermetrar undir rassinn, fleiri afrek að baki eða jafnvel axarsköft. - En öðru máli gildir um börn. Þau breytast svo hratt og svo mikið að ýmsar útgáfur af þeim eru í raun glataðar nema á myndum. Svo við tökum dæmi um stelpuna mína, hana Freyju, sem er orðin 10 ára, þá er Freyja 3 ára svo gríðarlega ólík henni að sú stelpa er í rauninni horfin og kemur aldrei aftur. Hún hvarf út í heiminn og varð óþekkjanleg.