Undir umræðu dagsins kraumar alltaf einhver önnur umræða, sem fer lægra, og umræða um 12 spora kerfið vekur alltaf áhuga minn af því ég upplifi mig sem byrjanda í fræðunum. Ég minntist um daginn á greinar eftir Bjarna Harðarson í Blaðinu. Þórarinn Þórarinsson, badabing.is, tekur upp þráðinn frá mér.


"Þetta snýst alltaf um guð eða æðri mátt samkvæmt skilningi hvers og eins á honum og það virkar m.a.s. fyrir trúleysingja," segir sá sem allt veit.
Búllsjitt segi ég og þess vegna spóla alvöru trúleysingjar alltaf í öðru sporinu. Allt, hvað sem það er, sem grundvallast á einhvers konar trú og afsali heilbrigðrar skynsemi er fyrir auminga og þess vegna er allt morandi af slíkum á AA fundum.
Æðri máttur, (The Force telst ekki með, obviously), guð eða hvað sem fólk vill kalla þessa óra, hvering svo sem hver og einn skilur hann, er hvergi til nema í haunum á viðkomandi og þess vegna er meðaledrútími alvöru dópista sem ánetjast AA eða Krossinum maximum 2 ár. Síðan byrjar hann aftur og drepst fyrir rest sem er einmitt eina lausnin á vandanum (sem væri ekki vandi ef ekki væri fyrir umhverfi og aðstandendur)."

--------------------

Málið er að í augnablikinu hef ég ekki hugmynd um hvort hann hefur rétt fyrir sér eða ekki. Ég hef reynslu af því sjálfur að það getur virkað fyrir trúleysingja að einfaldlega þykjast vera trúaður, hreinlega feika prógrammið - en ég veit ekki hvort það virkar til lengdar. Það vekur líka athygli mína að hann virðist leggja AA og Krossinn að jöfnu og það leiðir aftur hugann að því sem Bjarni segir, að trúarofstækismenn séu að leggja undir sig AA-samtökin. - Kannski þarf að nútímavæða þessi fræði, kannski ganga þau ekki upp fyrir þá sem ekki eru trúaðir. Ég veit bara að það er til áfengismeðferð og dópmeðferð og hún virkar á suma en misjafnlega lengi. Prógrammið getur líka virkað á spilafíkla og átfíkla. En ég veit ekki á hvað marga og hve lengi.

Það sem mér þykir einna merkilegast er það að krónísk ofátsárátta eins og ég þekki hana er í grunninn alveg nákvæmlega eins og áfengissýkinni er lýst í AA-bókinni. Enda segja menn að þetta snúist ekki um mat eða áfengi heldur hausinn á manni.

Sjálfur er ég laus við ofát eins og ég stundaði það áður fyrr en mér hefur reynst ókleift að draga svo úr matarneyslu að hungrið sverfi og ég missi það sem eftir er af aukakílóum. Sá sem segir að hungrið þurfi ekki að sverfa að til þess hefur rangt fyrir sér þegar um er að ræða miðaldra menn sem hafa verið of þungir alla ævi.