Ég hef ekkert minnst á upplesturinn á þriðjudaginn. Hann var fámennur. Flosi var fyndinn, Baldur er með góða bók en er slakur upplesari og ljóðin fóru fyrir ofan garð og neðan. Sögukafli Kristínar Ómarsdóttur virkaði vel og Óskar Árni uppskar mikinn hlátur. Nokkrar hugsjónadruslur voru á meðal áhorfenda, m.a. sú með hattinn, sem hann lagði snyrtilega frá sér á borðið á meðan hann hlýddi hljóður og þægur á upplesturinn. Og ein druslan, Haukur Ingvarsson, las upp úr Niðurfalli. Mér leist ansi vel á textann og upplesturinn var góður. Ég spjallaði lítillega við hann í lokin og þakkaði góðan upplestur. Haukur kom mér strax í dálitla klípu: sagði alvarlegur í bragði að honum hefði mislíkað mjög það sem ég skrifaði um hann og félaga hans í Nyhil. "Að kalla okkur skríl", sagði hann nánast miður sín. Ég sagði skelfingu lostinn að þetta hefði nú bara verið grín en hann sagði, "ég skildi þetta ekki sem grín." Ég tautaði áfram einhverjar afsakanir og útskýringar og hann virtist samþykkja þær og fyrirgefa mér. Eftir það sagðist hann hafa verið að grínast, honum hefði ekki mislíkað eitt né neitt. Það vantar ekki húmorinn á þennan bæinn.