Ég bý ekki í sömu borginni og sumir aðrir Reykvíkingar. Yngri systir mín og mágur eru nýflutt í Bryggjuhverfið og þangað heimsækjum við þau á föstudagskvöldum til að horfa á Idol (og fá gráa fiðringinn yfir Heiðu og Hildi Völu). Hverfið minnir mig pínulítið á sum hverfi í evrópskum borgum, þröngar götur á milli húsanna og það er eitthvað gamalkunnugt við byggingarlag þeirra, gæti þó verið ímyndun og fáfræði mín. En í þessu hverfi er ekkert gamalt hús að finna og hvergi stingandi strá. Einhvers staðar langt í burtu eru krár og kannski sjoppa á leiðinni. Ekki er hægt að horfa út á hafið án þess að sjá krana í leiðinni. Systir mín er enn í fæðingarorlofi en mágur minn vinnur í Kópavogi og fer þeirra ferða vitaskuld á bíl. Þúsundir nágranna þeirra koma líklega aldrei í miðbæinn en fara í Smáralind og kannski í Kringluna til að versla.

Ég bý á Tómasarhaga og sæki vinnu á Laufásveg. Í hádeginu geng ég stundum eftir Haðarstíg. Um daginn settist þar stór hrafn upp á ljósastaur og krunkaði, en svartur köttur, á stærð við hrafninn, stóð á götunni og fylgdist með honum. Hressó er kostur niðri í bæ og svo er hægt að rölta upp á Hlemm, fyrir utan öll kaffihúsin á Laugavegi. -
Eða bara rölta um Þingholtin. Þar er einn glugginn fullur af köttum, annar af tré- og postulínsfílum.

Um helgar er hægt að fara á stíginn niðri við Ægissíðu og labba (eða skokkhlunkast) út í Nauthólsvík. Á sumrin er það svo KR-völlurinn.

Myndi ég vilja skipta við þau? Nei, ég myndi frekar flytja út á land. Sem ég geri heldur ekki.