Síðasta vika hlýtur að teljast Kormákar og Skjaldar vikan í lífi mínu því ég fór aftur þangað á föstudagskvöldið með Jóni Óskari Sólnes. Þar hitti ég m.a. rithöfund sem ekki vill láta minnast á sig hérna og upp úr miðnætti troðfylltist staðurinn af sigri hrósandi fréttamönnum RÚV. Að auki hitti ég einn af mínum dyggustu lesendum, Lárus Blöndal. Þrisvar var mér óbeðið færður drykkur af sessunautum og spjallfélögum, fallegar konur settust til skiptis á lausa stóla við borðin okkar, Jón Óskar gaf mér brenndan geisladisk með völdum lögum, Songs for the Mature Man, en á honum er ljósmynd af mér sem hann tók í skírnarveislu á Miklubrautinni á annan í páskum; myndin tekin úti á svölum. Í þessu dásamlega andrúmslofti gat ég samt ekki sleppt mér lausum því ég hafði allan hugann við að lenda ekki í þynnku á laugardeginum - alltaf er maður að berjast við að finna tíma og næði til að skrifa og ég hafði plön fyrir laugardaginn eins og alla aðra daga. Ég fór því heim eftir nokkra kaffibolla og þrjá koníak en hefði kannski betur slegið öllu upp í kæruleysi því ég var þunnur á laugardeginum og gat ekkert skrifað. Reykingar, beinar og óbeinar hljóta að eiga sinn þátt í þessu. Ég skokkaði að vísu og hefði varla gert það eftir alvöru fyllerí. En skrifað gat ég ekki - Erla var í æfingabúðum hjá kvennakórnum og Freyja í gistingu og við skemmtanahald með vinkonum sínum (þær eru farnar að kalla það Gistiklúbbinn, gista þrjá til skiptis á hverri annarri með tilheyrandi pizzuveislum, bíóferðum, Kringluferðum o.fl.) og ég var því einn heima með Kjartani. Við horfðum á handbolta og fótbolta í sjónvarpinu og lékum þessar íþróttagreinar með svamp- og gúmmíboltum á ganginum. Í sjónvarpinu tók hann kvennaleik í handbolta fram yfir Chelsea-leikinn en handboltinn er númer eitt hjá honum. Stefnir á Gróttu-KR um leið og hann hefur aldur til.

Fyrri partinn í dag fór Erla aftur í kórbúðir. Hún hringdi upp úr kl. 2 og sagðist ætla til Ingu systur sinnar að ná í bók um Prag. Þá var mér nóg boðið því í Fréttablaðinu stóð að Þráinn Bertelsson sæti við skriftir í Prag. Fyrir örstuttu upplýsti Vigdís Grímsdóttir að hún væri að fara til Parísar að einbeita sér að næstu bók. Ég tilkynnti því Erlu að ég væri á leiðinni niður í miðbæ Reykjavíkur að gera það einn dagspart sem þetta fólk gerir árið um kring í heimsborgum Evrópu. Hún tók því ljúflega og sótti Kjartan.

Ég var að koma af Hressó, hálfri síðu ríkari og hef allt kvöldið framundan og fram á nótt. Ég fer til Prag á fimmtudaginn og óvíst að ég nái öðrum söguspretti fram að því. Svona hefur þetta gengið árum saman og svona verður þetta áfram. Eftir einhver misseri kemur næsta bók út eftir ótal geðvonskuköst og fréttir af öðrum höfundum skrifandi úti í heimi.