Af feitum og frægum

Það eru nákvæmlega fimm kíló farin - Vesturbæjarlaugin staðfesti það í dag. Nú mun þetta áreiðanlega gerast mjög hægt og líklega hefur aðeins hálft kíló farið í mánuðinum það sem af er.

Ég hef aldrei spjallað mikið við Össur Skarphéðinsson en við höfum heilsast vegna barna í sömu leikskólum og barnaskólum. Í hádeginu kom hann hins vegar askvaðandi á móti mér í Lækjargötu og upphóf hávært spjall um megrun. Kvaddi mig síðan með mjög traustu handabandi og óskaði mér velgengni. Mér fannst hann ansi þykkur að sjá en það fer honum ekki illa og hefur aldrei gert það.

Nú, svo er það sá þriðji feiti. Sá Þorstein Guðmundsson á göngu niður Bankastræti í gær með fjölskyldu sinni. Ég sé ekki betur en við höfum mæst á miðri leið og séum komnir í sama fituflokk, ég með því að grennast, hann með því að fitna. Nú er spurning hvert hann stefnir?

Bókmenntir? Hvað er nú það? Hér ríkir slúðrið. Annars er ég að fara að skrifa á eftir.