Ég vaknaði með tóman maga og sáttan huga kl. hálfátta í morgun. Kom börnunum á fætur, fékk mér skyr. Lagði mig aftur og dröslaðist fram úr hálftíu. Fór í sturtu. Fékk mér kaffi. Hafði hvorki tíma til að raka mig né spila The Who. Valdi mér föt eftir veðri, það var rigning og ég þurfti aftur í gallabuxurnar. Hjólaði í vinnuna. Það er erfitt að hjóla upp Bragagötuna nývaknaður en ákaflega hressandi.

Mér líður ekki lengur eins og fátæklingi enda nálgast útborgunardagur óðum. Í gærkvöld fór ég yfir eigur mínar í huganum: Tæplega 120 fermetra íbúð. Dálítið sparifé. Hugguleg eiginkona í kjörþyngd. Tvö falleg börn sem elska mig (af því ég læt of mikið eftir þeim). Konan á nýjan jeppling og ég á nýtt reiðhjól. Ég á nokkur jakkaföt þó að ég hafi ekki eignast ný slík í 15 mánuði. Auk þess er ég farinn að komast aftur í nokkur gömul jakkaföt en þau eru úr tísku. Ég á mikið af bókum en bækur eru nánast verðlausar. Ég á gamalt sjónvarp, VHS og DVD. Fartölvurnar okkar eru í eigu vinnustaðanna.

Á mælikvarða hvers er ég öreigi?
Á mælikvarða hvers er ég ríkur?