Áður en ég fékk mér gleraugu síðla árs 2002 var ég sífellt að heilsa fólki sem ég þekkti ekki og hundsa fólk sem ég þekkti auk þess sem ég vissi aldrei hver hefði skorað markið í leiknum fyrr en ég las blöðin.

Á laugardaginn ruglaði ég saman Jóni Óskari Sólnes og Arnaldi Indriðasyni þegar við Erla mættum þeim síðarnefnda á stígnum niðri við Ægisíðu á skokkinu okkar. Jón Óskar þekki ég betur en flesta en Arnald þekki ég bara pínulítið. Ég hélt að þetta væri Jón Óskar. Þeir eru á svipuðum aldri, báðir með ljósrautt hár og nokkuð höfðinglegir í fasi. Þetta var dálítið óþægilegt atvik því ég heilsaði Arnaldi með þónokkrum látum, langt umfram það sem eðlilegt telst miðað við kynni okkar, af því ég hélt hann væri Jón Óskar. Og ég vil ekki að menn haldi að ég flaðri upp um þá bara af því þeir eru metsöluhöfundar, þó að ég óski þeim alls hins besta og votti þeim gjarnan virðingu mína.

En spurning dagsins er sú hvort ég þurfi að fá mér sterkari gleraugu.