Þætti það ekki dáldið skrýtið ef valinn væri karlmaður ársins? Ekkert þykir sjálfsagðara en tímarit velji ár eftir ár konu ársins. - Ennþá viðgengst sá hugsunarháttur að það þurfi að púkka sérstaklega undir kvenkynið vegna þess að það sé minnimáttar eins og þroskaheftir eða geðsjúkir.

Konur hafa vissulega minni völd en karlar í stjórnkerfi og viðskiptalífi þjóðfélagsins en þau völd eru í höndum tiltölulega fárra karla. Langflestir karlmenn fara varhluta af völdum og ofurlaunum. Og þegar kemur að venjulegu fólki er erfitt að sjá hvers vegna konur þurfa að styrkja sérstaklega sjálfsmyndina fremur en karlar.

Hvers vegna þær þurfa t.d. bækur sem segja þeim að setja upp rauða húfu um fimmtugt og halda áfram að njóta lífsins - leggjast ekki í kör. Þarf virkilega að segja fólki slíkt og skrifa um það metsölubækur?