Jakkafötin á útleið?

Ekki veit ég hvernig þetta leggst í aðdáendur mína.

Ég hef farið allra minna ferða á reiðhjólinu frá því í apríl. Það er erfitt að vera í jakkafötum á reiðhjóli nema úti sé skraufþurr norðanátt (sem reyndar hefur oft verið). Gallabuxum hefur á sama tíma fjölgað í skápnum. Yfirleitt eru það gallabuxur og jakki sex sinnum í viku og jakkaföt einu sinni. Margir jakkanna minna eru ýmist slitnir eða hálfúreltir. Síður þriggja tölu jakki er ekki að gera sig. Tveggja tölu, dálítið stuttur og með klauf að aftan, það er málið. Ég á ekki marga slíka.

Í gær fór ég með Kjartani og Erlu í Kringluna. Þar voru nokkrar útsölur í gangi. Við skoðuðum jakkaföt. Það sem okkur leist best á var ekki til í minni stærð. Hins vegar sáum við voðalega fína úlpu í Herragarðinum og keyptum hana. Það hentar engan veginn að vera í jakkafatajakka undir henni því hún er of stutt til þess. Síðan keypti ég peysu í Jack and Jones (allt of þykka fyrir sumarið, hún bíður vetrarins) og þegar ég mátaði hana leið mér eins og ég hefði yngst um mörg ár, væri aftur orðinn 39 ára.

Hið kasúala útlit sem hæfir raunar fábrotinni stöðu minni í samfélaginu sækir því sífellt á.

Allt hefur sinn tíma.

Það er ábyrgðarlaust að blogga um hégóma á viðsjárverðum tímum. Engu að síður læt ég aðra um þjóðmálabloggið þessa helgina.