Netmenni

Þegar ég var í Munaðarnesi hugsaði ég stundum með mér um hvað ég ætti að blogga þegar ég kæmi til baka. Ég setti meira að segja saman nokkra pistla í kollinum. Sem ég nennti síðan engan veginn að skrifa. Svo var ég að spá í hvað þetta væri undarlegur vani, bloggið. Og þá fór ég af einhverjum ástæðum að hugsa til þess þegar ég var í Mannheim í ársbyrjun 2005 og skrifaði dagbók til að birta á blogginu eftir að ég kæmi heim, því ég var svo sjaldan nettengdur í Mannheim. Það eru meira en þrjú og hálft ár síðan þetta var en samt var bloggið þá þegar orðið rótgróinn vani. Og er nú sjálfsagður og eðlilegur vani fyrir stóran hluta almennings.


Ég hef staðið í ýmsu stússi heima sem tengist frægum sófasettsfærslum. Í gær settum við upp nýjar bókahillur í vinnuherberginu (sem ég hef varla skrifað í síðan 2006, en Freyja situr þar öllum stundum á msn-spjalli). Ég þurfti því að umstafla öllum bókakostinum og rakst á ýmislegt sem vakti upp minningar um síðastliðin ár og jafnframt tilhugsun um breyttan lífsstíl. Í einhverju blaði um helgina segist Guðrún Eva Mínervudóttir lesa um 10 bækur á mánuði. Ég les í mesta lagi 3 bækur á mánuði, líklega færri. Vel má hins vegar vera að ég hafi einu sinni lesið tíu. En þegar ég var búinn með tiltektina í nótt fór ég með tölvuna upp í rúm en ekki bók. Las pistlaþras en ekki smásögu eða skáldsögu. Er þetta til góðs eða ills eða hvorugs?