Heppinn=góður

Það var sælutíð þegar Veigar Páll lék með KR á árunum 2002 til 2003 en liðið varð Íslandsmeistari bæði árin og Veigar Páll líklega besti maður liðsins ásamt þeim Arnari Gunnlaugssyni og Einari Þór Daníelssyni. Í íslensku úrvalsdeildinni dansaði hann með boltann um allan völl og fór illa með andstæðingana á ýmsan hátt. Í Noregi virðist hann fyrst og fremst vera markaskorari. Í íslenska landsliðinu er erfiðara um vik, oftast glíma sóknarmenn liðsins við marga varnarmenn í einu. Veigar Páll er þegar farinn að sýna að hann má við margnum, á betra með að halda boltanum undir pressu en margir fyrirennarar hans í framherjastöðunni.

Sigurmark Veigar Páls gegn Makedóníu hans í kvöld var blanda af heppni og snilli. Boltinn hefur tilhneigingu til að detta fyrir snillinga eins og hann og að þessu sinni skaust hann í rassinn á honum og þaðan beint fyrir fæturna. Meðalfótboltamaður panikerar og kinksar þegar hann fær svona óvænt færi á augabragði. Ekki Veigar Páll. Hann lagði boltann yfirvegað í netið á næstum sama sekúndubroti og hann datt svona lukkulega fyrir hann.

Veigar Páll er kominn á sinn rétta stað: í byrjunarliðið í landsliðinu. Þar á hann eftir að vinna sér fast sæti og slá í gegn á næstu árum. Ég spái honum auk þess samningi á meginlandinu á næstunni, vonandi í Þýskalandi.

Mér hefur alltaf fundist hann einn sá alflottasti. Hann á það til að fitna, sem mér finnst sérlega sympatískt, en í kvöld var hann í grennsta lagi. Greinilega í toppformi.