Almanna og einka

Þegar mótmælendur rufu útsendingu Kryddsíldarinnar, brutu rúðu í Fjármálaeftirlitinu og hengdu upp tilfkynningu á útidyrnar, þá voru það markvissar aðgerðir, harðar en í raun ekki ofbeldi.

Þegar götuhellum er grýtt í lögreglumenn og reynt að kveikja í Alþingishúsinu er ljóst að nú er undanrenna samfélagsins farin að njóta sín í skjóli mótmælanna. Nú er verið að eyðileggja mótmælin.

Núna ætti að taka pásu og gefa stjórnmálasviðinu svigrúm til að bregðast við.

Nokkrar mjög almennar kröfur:

• Kosningar í vor
• Mannabreytingar í Seðlabanka og Fjármálaeftirlitinu. Hér hefur ríkisstjórnin brugðust verst eftir hrunið. Höfum í huga að hér er í húfi álit okkar og lánstraust erlendis. Enginn tekur mark á okkur á meðan sömu menn sitja í þessum stöðum. Álit umheimsins á Seðlabankastjórn og Fjármálaeftirlitinu er annars vegar vanhæfni og hins vegar klappstýra auðmanna.
• Sjálfstæðisflokkurinn verður að endurnýja stjórn sína á næsta landsfundi. Það þurfa að koma trúverðug framboð gegn Geir og Þorgerði.

Ég hreifst mjög af mótmælunum í fyrradag en samt leið mér þar frekar sem áhorfanda en þátttakanda. Áhorfanda að sögulegri stund. Hér leikur eðlið stærra hlutverk en pólitískar skoðanir. Þessa dagana á meðan stór hluti þjóðarinnar er að mótmæla er ég á kafi við að skipuleggja verkefni mín næstu mánuði, finna mér launuð verkefni, undirbúa námskeiðahald, stunda nám og stunda skriftir. Þetta er eðli sjálfstæðismannsins og svo sem ekkert til að stæra sig af þessa dagana. Glettilega vel gengur að tryggja sér launuð verkefni og útlitið gott hjá mér. Ég vil einmitt að þetta samfélag verði aftur þannig að sjálfstæðiseðlið fái að njóta sín: hver og einn sinnir sínum verkefnum, andlega og fjárhagslega sjálfstæður. Það er nánast búið að eyðileggja þau skilyrði.