Síðustu dagarnir í paradís

Vorið er yndislegt. Ég fer í fótbolta með stráknum í sólskini. Skokka Loftleiðahringinn í hlýju regni. Fikra mig inn í nýja skáldsögu og fer í sérsviskulegan rannsóknarleiðangur á björtu vorkvöldi upp Hverfisgötuna, skrái hjá mér staðsetningu húðflúrstofu, bíós, hjólreiðarverkstæðis, kaffistofu Samhjálpar, kynlífsbúða. - Les Kundera. Drekk Café latte þar til ég fæ meltingartruflanir. Mæti í fótboltatíma. Finn nýjar Who-upptökur á Youtube. Panta ferð til Costa Del Sol.

Fer á fyrsta leikinn á KR-vellinum þetta tímabilið og fæ sigur og fullt af mörkum og færum. Og svo er EM að fara að byrja.

Allsnægtir og algleymi. Fjölskylduhamingja.

En í öllum fjölmiðlum er spáð dauða og djöfli innan nokkurra mánaða.

Helvítis bankarnir klúðruðu þessu, segja sumir. Lánuðu öllum og ömmu hans, otuðu peningum að fólki, keyrðu upp húsnæðisverðið og núna er það allt að hrynja. Fjárfestu síðan eins og smábörn í sælgætisbúð. Núna geta þeir ekki lánað venjulegum fyrirtækjum sem við það rúlla yfir.

Ég fékk þá fáránlegu hugdettu í gær að ríkið þyrfti að slá stórt lán og lána síðan fyrirtækjunum. Fyrst bankarnir geta ekki lánað fólki og fyrirtækjum þá þurfi ríkið að gera það.

En eflaust er ástandið ekki svona dökkt. Það getur bara ekki verið.

Getið þið ekki bara reddað þessu á meðan ég held áfram að horfa á fótboltann?