Bókavertíðin

Það er eitthvað farið að glitta í bókajólin. Skrudda fer vel af stað, m.a. með tveimur forvitnilegum bókum sem ég hef þegar lesið, Alkasamfélagið og Litla stúlkan og sígarettan. http://www.skrudda.is/

http://www.uppheimar.is/frettirpage.asp?ID=1066
Þessi bók er komin úr prentun þó að ekki sé búið að dreifa henni. Höfundurinn bankaði upp á hjá mér á föstudagskvöldi rétt eftir að ríkið tók yfir bankana og færði Erlu áritað eintak (áritunin til mín). Sjálfur hékk ég á einhverju kaffihúsinu við skriftir til að geta fært einhverjum öðrum áritað eintak á einhverju dimmu föstudagskvöldi eftir eitt eða tvö ár.

Ég er auk þess byrjaður að lesa Ódáðahraun eftir Stefán Mána. Það er grípandi og skemmtileg lesning. Bækur Stefáns Mána í seinni tíð eru glæpasögur af því þær fjalla um glæpamenn, ekki af því í byrjun hefur einhver verið drepinn, lögreglumenn eru kynntir til sögunnar og yfirmaðurinn segir: "Guðbrandur skildi eftir sig fingraför í gluggakistunni heima hjá fórnarlambinu. Þeir voru viðskiptafélagar og við erum að fara yfir samskipti þeirra. Þórir, þú ferð og yfirheyrir ekkjuna og Svandís, þú yfirferð alla tölvupósta sem Sigrún hefur fengið síðustu mánuðina. Okkur grunar að Sigrún og Höskuldur hafi jafnvel átt í ástarsambandi." Slíkar frásagnir þykja mér ekki mjög spennandi þó að þær séu vel fléttaðar og skrifaðar af flínkum og mætum mönnum. En þjóðin elskar þessar bækur og myndirnar og þættina sem eru gerð eftir þeim.

Í Ódáðahrauni blandast viðskiptalífið glæpaheiminum en ég er bara búinn með 40 síður og aðalpersónan er ennþá bara dópsali og ofbeldismaður. Meira um það síðar.