Auglýsingabransinn

http://larahanna.blog.is/blog/larahanna/entry/866627/

Auglýsingaheimurinn er sérkennilegur. Að minnsta kosti sá hluti hans sem snýst um hugmyndavinnu. Ég uppgötvaði fljótt að á því sviði eru öll gildi á floti og erfitt að festa hönd á nokkrum mælikvörðum um gott og slæmt. Í bókmenntum hef ég alltaf getað stuðst við nokkuð áþreifanleg viðmið. Í auglýsingaheiminum tók ég fljótt þá stefnu að halda mig innan þess sviðs að gera texta villulausa (það tókst reyndar ekki alltaf, ég gerði nokkur sorgleg mistök sem ég er enn að svekkja mig yfir þó að þau skipti engu máli í dag) og skrifa smekklegan og lipran texta þar sem við á (en jafnvel slík verk voru ekki alltaf hafin yfir afstæðan smekk annarra).

Hugmyndavinnan þótti mér vera súrrealískur frumskógur sem ég hætti mér ekki inn í. Þar er að finna gáfað fólk og fífl í bland. Engir eru sammála. Það virðist vera dyggð að vera aldrei sammála hugmynd næsta manns og hrósa aldrei neinu því hver og einn þarf að vera klárastur. Kannski eru auglýsingar þannig í eðli sínu að menn geta aldrei verið sammála um þær og það gildir þá jafnvel líka um þá sem koma að gerð þeirra. Þegar kemur að hugmyndavinnu eru 3-4 aðilar innan auglýsingastofu með mismunandi skoðanir á hvaða leið eigi að fara og síðan kannski jafnmargir aðilar frá viðskiptavininum. Viðskiptavinurinn ræður auðvitað þegar upp er staðið og hann er alltaf að skipta um skoðun. Að sjálfsögðu eru síðan bæði fífl og gáfað fólk meðal viðskiptavinanna, rétt eins og á stofunum.

Oft er niðurstaðan fín auglýsing. Oft hefur hún kostað mikil leiðindi og margar uppákomur en í lokin eru allir glaðir. Stundum er hins vegar eins og mestu fíflin hafi fengið að ráða. Niðurstaðan dýr og stórfurðuleg, grátbrosleg mistök. Hér er stórfenglegt dæmi um slíkt.

Tek fram að þess auglýsing kemur þeirri stofu sem ég vann á ekkert við og reyndar man ég ekki eftir jafnhrikalegum afglöpum þar. En það er aukaatriði því þetta er auglýsing frá einni stærstu stofu landsins.