Lipur penni

Ólafur Arnarson er gamall bekkjarbróðir minn úr M.R. Ég hef aldrei leitt hugann að því hvort hann gæti skrifað bækur eða ekki en í sjálfu sér ætti það ekki að koma á óvart þar sem hann hefur starfað sem fréttamaður. Eftir að hafa lesið fyrstu 50 blaðsíðurnar í Sofandi að feigðarósi og einhverja aðra kafla á víð og dreif er hins vegar ljóst að hann er mjög lipur penni. Ég kem tæpast til með að mynda mér sérstaka skoðun á bankahruninu eftir lestur bókarinnar en les hana af forvitni og með opnum huga. En frá fyrstu setningu er ljóst að höfundur hefur gert sér far um að halda athygli lesenda og það án allra öfga. Hann hefur þetta í sér.

Hér er eitt lýsandi dæmi: "Hinn 23. september sat Lárus Welding fimm tíma fund í Abu Dhabi. Heimamenn héldu Ramadan í heiðri og í samræmi við trúarsiði múslíma voru engar veitingar á fundinum - ekki einu sinni blávatn."

Nú skiptir engu máli um staðreyndir þeirra mála sem hér eru reifuð hvort Lárus Welding fékk eitthvað að drekka á fundinum eða ekki. Höfundur sem hirðir bara um efnisstaðreyndir hefði leitt svona smáatriði hjá sér. Hins vegar er þessi fundur setinn á tíma mikils umróts og Lárus Welding er að verða miðpunktur í hringiðu örlagaríkra atburða. Það er mikil spenna í lofti. Að sjá hann fyrir sér á fimm tíma fundi í fjarlægu landi þar sem hann fær ekki að væta kverkarnar (vitandi það að auki að þetta er maður sem eflaust hefur sjaldan neitað sér um munað) gerir frásögnina líflegri en ella. Og þannig er allur textinn sem ég er búinn að lesa hingað til. Höfundurinn er aldrei með útúrdúra, hann heldur sig við efnið en með atriðum eins og þessum glæðir hann frásögnina lífi.

Hér er gott dæmi um spennuna sem höfundur hleður í textann:

"Undir kvöld á sunnudag var Össur Skarphéðinsson kallaður úr leikfimisal til að koma í síma. Á línunni var formaður Samfylkingarinnar sem talaði af sjúkrabeð í New York, Ingibjörg Sólrún tjáði Össuri að hann yrði að fara rakleiðis í Seðlabankann. Síðan hringdi hún sjálf beint í Jón Þór, aðstoðarmann Björgvins G. viðskiptaráðherra, og bað hann að fara líka. Loksins hafði viðskiptaráðuneytinu verið kippt inn úr myrkrinu. Þetta var kl. 18 á sunnudag og hvorki Össur né Jón Þór vissu nákvæmlega erindi sitt út í Seðlabanka."

Spennandi og fróðleg lesning. Þessi á eftir að rjúka út.