Á laugardaginn skruppum við Kjartan út í búð, keyptum örfáa hluti úti í 10-11 á Hjarðarhaganum, þar á meðal ís handa honum. Erla var ekki heima og hafði tekið með sér veskið. Mitt veski var tómt en að vísu eitthvað inni á debetkortinu. En engu að síður vaknaði sú hugmynd að Kjartan myndi borga matinn að þessu sinni. Hann á (eða átti) 5 þúsund króna seðil í veskinu sína, peninga sem ég hef verið að gefa honum smám saman og síðan skipt í bláan seðil þegar upphæðin hafði náð því, eitthvað af evrum sem ég gaf honum eftir Mannheimaferðina og nokkra dollara (sem hann kallar "dolvara"). Auk þess að leggja út fyrir því sem við keyptum fékk Kjartan það verkefni að borga við kassann, rétta seðilinn og fá til baka á meðan ég setti í pokana. Þetta gerði hann fumlaust, hnarreistur og stoltur. Ég varð hins vegar hugsi: Drengurinn elskar peninga og hvers kyns talningu. Hann er glettilega góður í reikningi, a.m.k samlagningu og frádrætti og hef ég enga hugmynd um hvar hann hefur fengið þá kunnáttu. Ekki er líklegt að hann eyði tíma sínum í smásagnahnoð í framtíðinni. Hann gæti alveg orðið peningamaður. Segjum að hann væri orðinn ríkur um þrítugt (hann er 5 ára núna). Hvað verð ég gamall þá? KJARTAN, HVAÐ VERÐ ÉG GAMALL ÞEGAR ÞÚ VERÐUR ÞRÍTUGUR? 67 ára. 67 ára rithöfundur, löngu búið að sparka honum af auglýsingastofunni, hugsanlega búinn að fá nokkrum sinnum 6 mánaða starfslaun en dottinn af þeim líka. En með ríkan son. Sem er búinn að fá smjörþefinn af því að borga ofan í föður sinn. Hljómar ekki illa ...