Ég byrjaður að skrifa dálítið á Súfistanum aftur. Hann hefur komið mikið við sögu í smásagnagerðinni undanfarin ár en ég hef gefið staðnum frí síðustu misseri. Það eflir trúna á söguna að glíma við hana á svo kunnuglegum slóðum. Auk þessu er komið afgreiðslufólk á staðinn sem býður góðan dag, en það var óþekkt hér áður fyrr.

Ég er að verða dálítið spenntur fyrir sögunni og er nú farinn að finna fyrir ýmsum kunnuglegum merkjum um að verkið sé að taka við sér. En þetta verður strembið. Ég er auðvitað alveg viss um að á endanum verður til alveg þrælfín og skemmtileg lítil skáldsaga og efni hennar og efnistök verða þar að auki á þá lund að hún ætti að geta vakið athygli ef einhver annar skrifaði hana. Markið sem ég set mér er hins vegar miður ágúst á næsta ári. Þá fær Skruddan þetta fullbúið í hendurnar og svo kemur þetta út. Ég fer ekki að sýna öðrum útgefendum handritið áður en það er fullbúið og það verður það ekki fyrr en stuttu fyrir útgáfu. - Þetta verður því bara þannig að ég er áfram wannabe hjá mínum ágætu sveittu útgefendum, eflaust bætast einhverjir kaupendur í hópinn, af því þetta verður skáldsaga en ekki smásagnasafn, og af því ég er að verða pínulítið þekktari - en ég verð áfram low profile. Mér finnst það ágætis tilhugsun í bili. Ég á hvort eð er eftir að detta í smásögurnar aftur og mér finnst bara ágætt að vera á mínum skrýtna stað með mitt blogg, mína Skruddu og minn óhefðbundna málflutning og veiða smám saman til mín þá lesendur sem á annað borð eru þess verðugir að ég skrifi fyrir þá.