Eins og allir vita getum við ekki tileinkað okkur lýtalausan framburð á erlendri tungu, ekki nema við lærum hana sem börn. Það sem mér þykir hins vegar áhugavert markmið er að geta talað íslensku eins og útlendingur. Auðvitað getur það verið fyndið og er eflaust útjaskað grínefni en það er líka spennandi viðfangsefni að tileinka sér þessa kunnáttu, jafnvel með vísindalegum aðferðum. Því ekkert er eins skemmtilegt og það sem er fáránlega gagnslaust. Ég miða við Þjóðverja sem hefur búið lengi á Íslandi en staðnað í íslenskukunnáttu sinni. Framburðarhljóð og hæfilega mikið af beygingarvillum eru grundvöllurinn. Ég spreyti mig stundum á þessu en þó að það hljómi vel veit ég að ég er víðsfjarri markmiðinu. Ég hef þó náð töluverðri leikni í orðinu "texti", í mínum meðförum verður það "díjekstí". Einhvern veginn þannig. - Þeir sem vilja spreyta sig á þessu geta t.d. haft í huga að Þjóðverji mun aldrei nokkurn tíma geta borið rétt fram orð eins og "gull" og "tuttugu". Þeir geta ekki borið fram h-hljóðið sem fylgir t-unum tveimur og gull segja þeir einhvern veginn svona: "g-ud-l" - með röddun á alltof löngu l-hljóðinu í lokin.