Kvenvæðing klámsins

Fyrir það fyrsta vil ég taka fram að ég er enginn siðapredikari og ég veit ekkert hvort hugtakið klám á rétt á sér (Frank Zappa sagði í viðtali þegar árið 1968: "I don´t think pornography exists") né vil ég góla á torgum: klám, klám, klám! - En annaðhvort hafa almenn siðferðisviðmið breyst eða þá að klámið er farið að þrengja sér inn á ólíklegustu stöðum.

Eins og við vitum öll er sjálfsfróun karla sóðaleg og viðurstyggileg á meðan sjálfsfróun kvenna er ljóðræn og háleit. Þess vegna eru kynlífshjálpartæki karla meira og minna ólöglegt myndefni sem grundvallast á misnotkun kvenlíkamans en kynlífshjálpartæki kvenna eru uppbyggilegar vörur sem sífellt er fjallað um í fínum blöðum.

Erkimynd klámsins er klámbíó þar sem áhorfendurnir eru laumulegir karlar í rykfrökkum. Þetta klám villir ekki á sér heimildir. Í bókabúðum eru seld dónaleg plöstuð blöð sem einmana karlar og unglingspiltar kaupa sér í flýti og hlaupa með í felur. Þar eru líka virðuleg tískublöð sem huggulegar og smart konur taka með sér upp á Súfistann og fletta á meðan þær drekka þar Cafe Latte. Eflaust þætti afar óviðeigandi að setjast þar með klámblað og fletta upp á síðum með útglenntum stelpum og stífum skaufum, enda dettur engum það í hug. En hvert er nú efni blaðanna sem fínu konurnar eru að lesa? Aðalgreinin í nýjasta Cosmopolitan heitir Sex Swap og þar er greint frá fjórum pörum sem blaðið lét víxla mökum til kynlífsleikja í eina viku. Helsta einkennið á klámvæðingu nútímans er sú viðleitni að breyta siðferðisgildum í formi meginstraumsumfjöllunar. Sjónvarpsþættir eins og Sex and the City, Bachelor, Ástarfleyið, L-Word og stór hluti kynlífsumfjöllunar erlendra tískublaða skora almenn siðferðisviðmið á hólm. Neytendur þessa efnis eru í miklum meirihluta konur.

Vel má vera að þetta efni lýsi kynlífi framtíðarinnar og ég sé einfaldlega einni kynslóð of gamall til að meðtaka þessa nýju standarda. En ef svo er ekki, þá er þetta bara klám. - Ef það er klám að sýna nærmyndir af kynfærum eða einfaldlega nakið fólk í samförum, þá er Sex and the City örugglega líka klám og Cosmopolitan, og titrarakynningar í heimahúsum og allur fjandinn annar.

Gamla klámið viðurkennir að það er á skjön við siðferðisviðmiðin og leitast við að leynast í skúmaskotum. Kvennaklámið ræðst hins vegar á viðtekin siðferðismið og reynir að læða inn nýjum viðmiðum: veröld þar sem tryggð milli para er úrelt, fólk stundar hópkynlíf, allar konur eru tvíkynhneigðar og með kynlífshjálpartæki á heilanum.

Mér er það ráðgáta hvers vegna þetta er orðið svona og hvers vegna það hefur gerst svona umræðulítið. Feministahreyfingar berjast hástöfum gegn vændi og karlaklámi en hafa þær ekkert að segja um þessa tegund af klámi? Líklega ekki, því hún er kvenfrelsi sem slíku ekki hættuleg. Hún er hins vegar ógn við þau siðferðissjónarmið sem fjölskyldulífið grundvallast á.