Einu sinni svalt ég tvo daga í München. Á öðrum deginum reyndi ungur náungi á lestarstöðinni að betla af mér. Ég varð fokvondur, hvernig dirfðist hann að betla af mér sem hafði ekki étið í tvo daga? Hann hrökklaðist burtu.

Mikið hefði ég orðið glaður að eiga þessa hundraðkallaskúffu þá, en það gat ég auðvitað ekki, ég þurfti að eiga hana núna þegar ég þarf ekkert á henni að halda.