Ég hélt að fólki þætti danska ekki vera sexý mál. Að franska ætti betur við í svona tilfellum. Danir eru að vísu brautryðjendur í klámi og því kannski við hæfi að tungumáli þeirra sé sýndur slíkur sómi á þessu þróunarskeiði klámsins. Myndskilaboð meðferðargúrús á 21.öld eru því með vissum hætti óður til danskra klámmynda frá árunum 1967-1970.

Ég er ekki alvörufíkill, bara átvagl sem hefur tekist að hafa hemil á græðginni í nokkurn tíma m.a. með því að lesa AA-bókina. En mér hefur aldrei tekist að hafa þessa stjórn til lengdar án 12-sporanna. Í fræðunum eins og ég þekki þau eru ekki boðuð trúarbrögð en hvatt til andlegrar lausnar og reynslu. Fíklar þurfa að leita til guðs samkvæmt skilningi sínum á honum. Trúleysi er jafnvel ekki hindrun enda eru allir færir um einhvers konar andlega reynslu. Eina bókstafstrúin sem á við í 12-spora prógrammi er bókstafur AA-fræðanna - ekki biblíunnar, ekki nema fíkillinn velji sér sjálfur þá leið. Ég get ekki betur séð en meðferð sem boðar ákveðin trúarbrögð sé misnotkun á AA-fræðunum eða víki a.m.k. af réttri leið þeirra.

Sæði forstöðumanns sem æðri máttur þykir mér líka ansi vafasöm trú en það þarf kannski varla að taka það fram.

Síðustu fréttir eru tilefni til að endurvekja þá umræðu að vafasamt sé að ríkið styrki meðferðarstöðvar sem byggja á trúarbrögðum eða trúarofstæki en veiti því fé fremur til þeirra sem viðhafa faglegri sjónarmið.