Tímar aðgerðaleysis

Átti maður að hlæja eða gráta yfir viðtalinu við Gísla Martein og Dag Eggerts úti á Hverfisgötu í Kastljósinu í gærkvöld?

Kannski hlæja og gráta.

Þeir stóðu fyrir framan viðbjóðslegan, útkrotaðan og niðurníddan húskofa, einn af ótalmörgum í miðborginni. Dagur er í svona léttum grobbstjórnarandstöðuham þess efnis að ástandið hefði verið skárra í dag 100 dagana hans. Gísli Marteinn viðurkenndi að of mikið væri blaðrað í nefndum og stýrihópum og of lítið gert en maður fékk sterklega á tilfinninguna að þannig yrði það áfram.

Þeir máttu eiga að þeir voru ágætlega klæddir - í æpandi mótsögn við húskofana.

Sú skoðun sérfræðinga virtist ekki hafa náð til þeirra að það sé marklaust og fráleitt að vernda hús og hús. Ákvörðun um allsherjarskipulag á Laugaveginum og í nágrenni er það sem gildir og langskynsamlegast virðist að byggja í gömlum stíl. Verndun húsa sem slíkra finnst mér vera óþörf, aðalatriðið er heildaryfirbragðið, byggingarlag þeirra húsa sem standa eiga á þessu svæði, hvort sem þau eru uppgerð, endurgerð eða nýbyggð.

Er nokkur minnsta von til þess að núverandi furðumeirihluti í borgastjórn geti tekið af skarið og komið þessum málum í höfn? Gulrótin er kosningasigur, nokkuð sem í dag virðist mjög fjarlægt fyrir báða flokka sem hafa meirihluta í borginni.