Fyrningin og fleira

http://pressan.is/Pressupennar/Lesagrein/ferd-an-fyrirheits/

Aftur langar mig að linka í minn gamla skólabróður, Ólaf Arnarson, en hann er einn kjarnmesti greinahöfundurinn þessa dagana og skrifar beinskeytt um það sem helst brennur á þjóðinni.

Mig langar til að koma með athugasemd við gagnrýni hans á fyrningarleiðina. Ólafur segir:

"Ekki hefur enn verið sýnt fram á það með rökum hvernig á að svipta eina helstu atvinnugrein þjóðarinnar verðmætum sínum en skilja hana eftir með skuldirnar öðru vísi en að leiði til hruns"

Það er nú það. Sjávarútvegur er af mörgum ástæðum afskaplega arðbær í augnablikinu. Gengi krónunnar vegur þar vitanlega þungt. Sjávarútvegsfyrirtækin eru hins vegar mörg hver í hrikalegum erfiðleikum vegna ofsalegra og misheppnaðra fjárfestinga í alls óskyldum greinum.
Er hægt að þola það að arðsemi fiskveiða brenni upp á báli slíkra skulda? - Er ekki nær að kvótinn komist í hendur fyrirtækja sem eru ekki skuldug og geta þar með rekið sig með almennilegum hagnaði? - Verða hin ofurskuldsettu sjávarútvegsfyrirtæki ekki einfaldlega að fara í gjaldþrot og rétturinn að komast í hendur þeirra sem geta grætt á þessu?

Það sem Ólafur segir um ræðu Bjarna Benediktssonar í gærkvöld er hárrétt. Ég varð nánast miður mín af að hlusta á ræðu formanns Sjálfstæðisflokksins. Hér talar ekki foringi breiðfylkingar.

Næstlélegasta ræða kvöldsins var ræða Sigmundar Gunnlaugssonar en þar var það fremur formið en innihaldið sem klikkaði. Er drengurinn svona hræðilega lélegur ræðumaður eða var þetta bara byrjandastress? Í sjónvarpsviðtölum er hann yfirvegaður og hnitmiðaður. Þetta var eins og að horfa á umskipting.