Reykingamaður er ekki það sama og reykingamaður. Ég reyki að meðaltali eitt box af Cafe Creme vindlum á viku (tíu smávindlar í boxi). Stundum aðeins meira, stundum minna. Ég reyki aldrei á þannig stöðum að það geti orðið öðrum til ama, oftast fara reykingarnar fram úti á svölum heima á kvöldin. Eflaust er þetta ekki hollt, en af einhverjum ástæðum hef ég getað fiktað við þetta í tíu ár án þess að fíknin hafi ágerst. Önnur tegund af reykingamanni er sá sem fálmar reglulega eftir sígarettupakkanum í brjóstvasann og skutlar upp í sig sígarettu á hálftímafresti. Ég veit ekki hvers vegna ég get notað tóbak án þess að ánetjast því, hafandi í huga hvað ég hef alltaf átt erfitt með að hafa hemil á matarneyslu.

Cafe Creme boxin eru ákaflega fallega hönnuð, með mynd af rjúkandi kaffibolla utan á. Oftast reyki ég léttari tegundina, þessa í ljósbláu boxunum, því hún er enn bragðbetri. Um daginn var hún uppseld í sjoppu einni og ég keypti brúna boxið, með þeim sterkari. En búið var að eyðileggja hönnunina á boxinu með því að setja ljótan flennistóran borða yfir fram- og afturhlið með reykingaandróðri. Þvílíkt smekkleysi. Það drepur sig enginn á smávindlum. Er ekki hægt að láta áróðurinn nægja handa sígarettuþrælunum? Sígarettupakkar eru hvort eð er ekkert flottir í útliti og sígarettur svo vondar á bragðið að manni verður óglatt af þeim. Og hvers vegna í ósköpunum reykir fólk sígarettur með mentholbragði? Af hverju fær sér það ekki bara mentholbrjóstsykur?