Hrópandinn í eyðimörkinni

http://pressan.is/Frettir/Lesafrett/pressuuttekt-neydarastand-nu-tharf-tafarlaust-ad-gripa-til-adgerda//

Egill Helgason kallaði Ólaf Arnarson hrópandann í eyðimörkinni í Silfrinu í dag. Það er rétt sem sumir hafa verið að benda mér á að ofanlinkuð grein Ólafs er skyldulesning fyrir þá sem vilja vera inni í umræðunni í dag. Mér þótti flata niðurfærsluleiðin fáránleg fyrst en nú er að renna upp fyrir mér að hún snýst um fleira en að létta á skuldabyrði illa staddra heimila og gera í leiðinni vel við þá sem standa vel. Það eru miklu fleiri þættir sem þarna spila inn í, t.d. bráðnauðsynleg aukning neyslu og efasemdir um réttmæti skuldagreiðslna Íslendinga.

Svo er það AGS sem krefst þess að við keyrum allt í þrot hér með absúrd ofurvöxtum. Hvað gerist ef við förum ekki að þeirra ráðum?

• Hugsanlega forðum við okkur frá öðru hruni sem AGS kann að að vera að steypa okkur í með ráðgjöf sinni
• Hugsanlega fáum við ekki aðra greiðslu af láninu frá AGS sem hvort eð er hefur ekki viljað greiða okkur

Hverju er þá eiginlega að tapa?

Svo er það hitt hagfræðisjónarmiðið sem m.a. birtist í grein Ólafs Mixa í Fréttablaðinu í gær. Að við þurfum háa stýrivexti vegna þess að endurreisn þessa efnahagslífs byggist á sparnaði. Hvernig má þetta vera? Þurfum við sparnað eða þurfum við aukna neyslu til að forða okkur frá endanlegu þroti og byggja upp á ný?

Ræðst múgurinn á Seðlabankann í kjölfar næstu vaxtaákvörðunar?