Skáldsaga Þorsteins Guðmundssonar, Fífl dagsins, er kölluð frumraun í ritdómi um helgina.
Sagan er um 240 blaðsíður. Fyrir tveimur árum gaf Þorsteinn út álíka langt smásagnasafn með nokkrum löngum sögum. Fífl dagsins er þriðja sagnabókin hans. Með hverju árinu sem líður gengur gagnrýnendum verr að skilja að það er enginn grundvallarmunur á smásögum og skáldsögum. Fyrir nokkrum áratugum held ég að þeir hafi gert sér ágætlega grein fyrir því. Smásögur eru ekki ein bókmenntagrein og skáldsögur önnur heldur á skáldsagan sé ótal afbrigði og eitt þeirra er smásagan. Önnur afbrigði eru t.d. glæpasögur og sögulegar skáldsögur, tilraunaskáldsögur þar sem söguþræðinum er gefið á kjaftinn, nóvellur, og framvegis. Höfuðgreinar skáldskaparins eru saga, leikrit og ljóð en ekki skáldsaga, smásaga, leikrit og ljóð. Ef einhver heldur að það sé miklu minna mál að setja saman bók með 5 til 10 þrjátíu síðna sögum en að skrifa eina sögu á bilinu 200-300 síður þá held ég að sá hinn sami fari villur vega. Ef ég gef einhvern tíma út skáldsögu þá ætla ég rétt að vona að sú bók verði ekki kölluð frumraun. Gagnrýnendur sem þannig tala eru eiginlega fífl dagsins.